string(13) "index, follow"
x
  • Jesteś tutaj:  
  • Start / 
  • Publikacje

Publikacje

Przewodnictwo właściwe czystej wody wynikające z autodysocjacji wynosi 0,038 nS/cm (18o). W wodach naturalnych jony pochodzą prawie wyłącznie z dysocjacji związków nieorganicznch. Pomiar przewodnictwa świadczy więc przede wszystkim o zawartości składników mineralnych w wodzie. Istnieje korelacja między wartością przewodnictwa a zawartością jonów rozpuszczonych w wodzie.

Pompy próżniowe z wirującym pierścieniem wodnym, służącym do wytworzenia próżni, narażone są często na awarie związane z obrastaniem twardym osadem (kamieniem) między wirnikiem, a obudową oraz między członami ssawnymi i tłocznymi. Osad ten tworzy się na skutek wystąpienia różnicy temperatury wody cyrkulującej między wirnikiem, a obudową.

Najdokładniejszą, a zarazem szybką metodą oznaczania twardości całkowitej jest metoda wersenianowa, będąca reakcją miareczkowania kompleksometrycznego.

Oznaczenie twardości węglanowej polega na miareczkowaniu alkacymetrycznym określonej ilości badanej wody kwasem solnym (0,1 M HCl) wobec wskaźnika (oranż metylowy).

Twardość wody jest pojęciem umownym określającym zawartość w wodzie kationów dwuwartościowych, głównie wapnia i magnezu. Rozróżnia się twardość węglanową, stałą i całkowitą.

Efektywność modułów membranowych a co za tym idzie procesu rozdzielania określa się najczęściej za pomocą jednego z dwóch parametrów: współczynnika retencji lub selektywności.

W zastosowaniach praktycznych zachodzi najczęściej potrzeba łączenia modułów membranowych w większe zespoły, co ma związek zarówno z wymogami jakościowym jak i ilościowymi stawianymi procesowi. Dla każdego modułu membranowego występuje zakres natężenia strumienia zasilającego w którym może być on użytkowany.

Procesy polegające na samorzutnym przenikaniu rozpuszczalnika przez półprzepuszczalne membrany w celu wyrównania stężeń roztworów nazywamy procesami osmotycznymi. Jeżeli membrana rozdziela roztwory o różnych stężeniach to następuje przepływ rozpuszczalnika w kierunku roztworu o wyższym stężeniu (Rys 5a).

Nanofiltracja (NF) jest najmłodszym z procesów membranowych. Wykazuje ona cechy zarówno procesów ultrafiltracji (efekt sitowy) jak i procesu dyfuzyjnego - odwróconej osmozy. Jest przeznaczona głównie do zmniejszenia np. zasolenia wody albo zawartości składnika organicznego do akceptowanego poziomu.

MF jest techniką separacji membranowej pozwalającą na oddzielenie cząstek do wielkości ok. 0,1 um. Separacja zachodzi na membranie porowatej o porach 0,01 – 10 um dzięki efektowi sitowemu. Membrany mikrofiltracyjne mają budowę symetryczną i mogą być wykonane zarówno z polimerów hydrofilowych jak i hydrofobowych, spieków ceramicznych lub metalowych. W procesie mikrofiltracji stosuje się ciśnienia w zakresie 0,1 – 0,3 MPa.